Exposé, tramliedjes, chemische reactie en sapjes!

Lieve lezers,

Er is weer meer dan één week gepasseerd dus het is weer tijd om mijn Indiana Jones avonturen te delen met het thuisfront.

Zoals beloofd zou ik laten weten hoe ik mijn instaptoets heb gemaakt op de dag van aankomst. Maandag waren Anrien en ik iets wijzer geworden, maar daar was ook alles mee gezegd. We zitten allebei in groep 2 van de 10. Wat dat mocht zijn, daar kwamen we woensdagavond om 18.15 uur wel achter want dan zou onze eerste les zijn. Anrien en ik hebben nu drie avonden in de week Français pour les Langues Etrangères..
Eind mei zal ik examen doen in niveau B2, dus ik hoopte erop dat ik dat niveau hier in Frankrijk ook zou hebben. Tot mijn grote verbazing had ik de toets beter gemaakt dan verwacht: niveau B2+/C1. Dus bijna één niveau hoger dan verwacht! Maar er zitten zo ontzettend veel Duitsers in mijn klas dat ze het beter Français pour la Langue Allemande kunnen noemen!
Die twee uur dat ik daar heb gezeten leken maar niet om te willen gaan. Wat is die docent toch een ongeduldige zure pruim. Ze had me beter alle stencils mee naar huis kunnen geven en dat ik het daar op mijn gemak maakte. Dat had zeker weten een hoger leerrendement opgebracht en daarvoor ben je toch docent? Waarschijnlijk zal ze het niet zo op prijs stellen als ik dat zeg, dus ik blijf netjes zitten knikkebollen op de woensdagavond.
Komende woensdag mag ik een spreekbeurt houden, samen met een (hoe kan het ook anders) Duits meisje. We hebben vandaag posters gemaakt over onze woonplaatsen en gaan Arcen met Berlijn vergelijken. Het zal een interactieve les worden, dus de docent zal wel omvergeblazen worden door ons!

Meestal als Anrien en ik na de lessen de tram pakken zijn we best moe. Dat uit zich dan vaak in meligheid. Liefdesliedjes zingen van Marco Borsato met de tram in gedachte geeft ons echt een slappe lach. Ja, want liedjes zoals ‘Afscheid nemen bestaat niet’ en ‘De bestemming’ zijn heel toepasselijk!

Zoals jullie gelezen hebben krijg ik van moeheid een chemische reactie tot melig zijn. Omdat ik over een tijdje scheikunde zal gaan studeren, moet ik mijn hersenen alvast een beetje laten wennen. Vandaar dat Anrien en ik op zoek zijn gegaan naar chemische reacties in het dagelijkse leven:
- Als je boter in een verhitte pan doet, dan smelt het.
- Als je siroop mengt met H2O (dat is water mensen), dan krijg je ranja.
- Als je H2O op 100 graden is, dan kookt het.
- Als je shampoo in vochtig haar doet en het dan wast, dan krijg je schuim.

Zoals jullie lezen, komt het allemaal goed met mij en scheikunde!

Ik heb ook mijn horizon verbreed door met Anrien naar de wasserette toe te gaan. Lekker op z’n Amerikaans met een leesboekje wachten totdat de was schoon is. Uiteindelijk was de donkere was schoon en rook lekker, maar was de witte was niet schoon en rook wel lekker. Hoe komt dat nou? In pieterpeuterige lettertjes stond op de verpakking dat we wasverzachter hadden gehaald voor de witte was. Oepsie… nouja, foutje kan gebeuren ;)

Per maand zal ik CAF krijgen, een huursubsidie die ongeveer 30,00 euro per maand zal zijn. Maar Anrien en ik weten al precies waar we die aan besteden: fruitsapjes van de Feel Juice! Het is lekker en nog gezond ook :)

Verder heb ik nog een paar verschillen op te merken tussen Fransen en Nederlanders.
- Mijn buurjongen vindt het normaal om bij binnenkomst in de gang even op de deur te kloppen. Gewoon om te laten weten dat hij er is. De eerste paar keren deed ik trouw de deur open, om er vervolgens achter te komen dat er helemaal niemand was.. Maar nu heb ik het eindelijk door!
- Fransen wachten nooit het antwoord af op de vraag ‘ça va?’. Ze zeggen ‘salut, ça va’ en lopen dan heel vrolijk door. Gelukkig ben ik daar nu wel aan gewend.

Afgelopen week hebben Anrien en ik ook lekker gegeten met Erasmusstudenten en gisteravond hebben we gezellig gekletst, gitaar gespeeld en gezongen!

Om het af te ronden rest me nog te vertellen dat Montpellier ’s nachts echt een prachtige stad is! Overal lichtjes en fonteinen die aanstaan :) Het lijkt dan helemaal niet op een stad met meer dan 250.000 inwoners want het is er zo ontzettend rustig. Het deed me eigenlijk wel denken aan Arcen!

Tot zover mijn avontuurtjes afgelopen week en tot volgende week!

Liefs,

Lisanne