Muchas de nada, loco!

Het is alweer een tijdje geleden sinds ik mijn laatste bericht heb geschreven, dus hierbij een update vanuit het winterse Córdoba. Nouja, winter is het komende week niet echt te noemen, want als ik de weersvoorspelling mag geloven dan wordt het komend weekend 30 graden!

Vorige week maandag kreeg ik de stad te zien. Het is de twee na grootste stad van Argentinië, maar je merkt meteen dat dat ligt aan de vele buitenwijken. Het stadscentrum is denk ik net zo groot als dat van Nijmegen. Vergeleken met het bruisende Buenos Aires is dit dus niet veel.. Maar omdat Córdoba dé studentenstad van Argentinië is, zie ik het als een uitdaging om zoveel mogelijk cafés te zien en daar een lekkere fernet con coca te drinken. De jeugd hier drinkt namelijk vooral mixdrankjes. Één glaasje wijn of bier kun je niet bestellen, je krijgt namelijk meteen een literfles die je baas moet maken. Op een weekenddag is dat geen vervelende klus, want die Argentijnse wijnen zijn goddelijk!

Doordeweeks werk ik in een kinderdagopvang met kinderen tussen 0 en 4 jaar. Mijn werkdag is van 13.00 tot 16.00 uur, en daarna hebben we ook wel zeker onze cafeïneshot nodig in onze vaste bar. Met "we" bedoel ik Claudia en ik. Claudia is een super gezellige Italiaanse die toevallig ook bij mij in huis woont. Verder heb ik nog een Italiaanse meid en een Duitse jongen als roomies, erg gezellig altijd!
Het werk dat ik doe is zo dankbaar! Het is wel in de armste wijk van de stad, een uur rijden met de bus. Om de veiligheid te handhaven, stapt er vanaf een bepaald punt een politie-agent in de bus. Alleen de hoofdwegen zijn verhard en daar rijden vooral auto's over die bij ons twintig jaar geleden al niet meer door de APK zouden zijn gekomen.
Het werk bestaat vooral uit het bezighouden van de lieve kinderen: verven, kleien, dansen, kleuren, knippen en plakken, buiten spelen. Wat een kind van 4 doet, doet een kind van 1 ook. En die begrijpen nog niet zo goed dat verf niet erg lekker is, dus dat geeft soms grappige situaties. 
Maar wat een contrast met hoe het in Nederland is. Daar heb ik een dagje mee mogen lopen om een beeld te krijgen. IPads in overvloed, de mooiste tractors en levensgrote poppenkasten tegenover een stukje klei zo groot als een erwt, een afgebladderde bal en een piepende schommel. Maar wat zijn die kinderen gelukkig en wat krijgen ze veel liefde. Prachtig om te zien!

Mijn Spaans gaat steeds beter. Ik ga veel om met een local die me vanalles leert. Als ik nies bijvoorbeeld (en dat is vaak weten veel vrienden en familie wel), dan zeggen ze "salud" bij de eerste keer, "dinero" voor de tweede en "amor" voor de derde keer. Ze wensen je dus gezondheid, geld en liefde toe. "Muchas gracias" is het logische antwoord, waarop de ander "Muchas de nada" zegt. En dan soms nog met "loco" erachteraan, wat zoveel betekent als "kerel".
Zoals jullie lezen, ben ik goed aan het inburgeren. Het enige waar ik absoluut niet aan kan wennen is het ieniemini-ontbijt dat ze hier eten. Een criollo (een heel klein hard broodje) met wat boter is alles! Dus met avondeten neem ik extra veel ;) zo heb ik afgelopen zondag gegeten bij een Argentijnse familie. Wat ik tot nu toe merk is dat Argentijnen heel open, hartelijk en liefdevol zijn, maar tegelijkertijd ook heel trots op hun land. Overal zie je de Argentijnse vlag wapperen.

Nu is de tweede en laatste week hier al volop bezig. En dan ga ik komend weekend beginnen met drie weken rondreizen, waar ik ook wel heel erg naar uitkijk!

Besos,

Lisanne