Vamos a bailar!

En ja hoor, het klopt wederom: time flies when you're having fun! De eerste week zit erop en ik ben aangekomen op mijn tweede bestemming: Córdoba. Hier ga ik twee weken vrijwilligerswerk verrichten in een kinderdagopvang, ik ben benieuwd!

Maar eerst terug naar afgelopen week in Buenos Aires! Een fantastische stad waar ik mezelf zo zie wonen. Al is het groot, iedere buurt is weer anders en daardoor lijkt het voor mij net als kleine dorpjes. Mijn taallessen waren iedere dag van 09.30-13.30 uur en daarna kon ik tot 18.00 of 19.00 uur de toerist uithangen. En die tijd heb ik ook goed benut: samen met Willemijn (de Nederlandse chica met wie ik taalles kreeg) ben ik naar de begraafplaats Recoleta gegaan. Daar ligt onder andere de geliefde Evita in haar eigen huisje te rusten. Heel indrukwekkend om te zien. Natuurlijk heb ik ook een bezoekje gebracht aan het Museo Evita.
Als je de stad inloopt, dan zie je veel verschillende gebouwen. Van moderne flats tot statische gebouwen tot vervallen panden. Alles is mogelijk in Buenos Aires. Zo is het ook mogelijk om een mini basisschool reünie te houden met Bas, die toevallig net de stad bezocht. Super leuk!
Vooral bekend in de stad is de Plaza de Mayo, een plein voor la Casa Rosada. Dit "roze huis" is het werkpaleis van de president. De Plaza de Mayo draagt veel geschiedenis met zich mee. Zo stroomde het plein vol met enthousiaste mensen op het moment dat Evita en president Perón het balkon betraden. Nu is het er veel rustiger, behalve op donderdagmiddag rond 15.00 uur. Dan komen de "dwaze moeders" bij elkaar om de slachtoffers en de vermisten van de militaire junta rond 1978 te herdenken. Verschrikkelijk om erbij stil te staan dat op het moment dat Argentinië dat jaar het WK won er duizenden onschuldige mensen "verdwenen" vanwege een andere politieke mening. De zwangere vrouwen baarden hun kind in een concentratiekamp 2 kilometer van het stadion af om het vervolgens af te staan aan "normale" mensen. Daarna werden de vrouwen vanuit een vliegtuig op hoge hoogte boven de zee aan hun lot overgelaten. Wat een contrast met de vreugde die toen in het land was. Het erge is dat veel van deze kinderen niet weten dat zij "geadopteerd" zijn ten gevolge van de junta.
Naast het leren van de taal en het bezoeken van de stad, bestond mijn week ook uit de tango. Ik heb het mogen zien en beleven. Prachtig hoe mensen op een plein gepassioneerd met elkaar dansen, en hoe klunzig ik het vind als ik het doe. Maar na een paar privélessen kom je al een heel eind! Op de milonga, een tangobijeenkomst, en tijdens het Argentijnse nachtleven heb ik mijn moves kunnen laten showen. Wat een verschil met die in Nederland. Waar Nederlanders heel gereserveerd zijn, zijn Argentijnen echte hengsten. Als ze je vragen om te dansen, dan bedoelen ze eigenlijk dat ze willen zoenen. Aan aandacht geen gebrek, maar het wordt echt vervelend als je gewoon met een paar meiden wilt dansen.
Natuurlijk heb ik me ook ondergedompeld in de Argentijnse cultuur. Zo eet ik rond 21.00 uur een lekkere asado en heb ik mate geproefd. Een asado is een verzamelnaam van grote stukken vlees die op de grill zijn bereid. Mate is een sterke kruidenthee dat op een speciale manier klaar wordt gemaakt. De kruiden gaan in een beker en er wordt steeds een klein beetje water bij gegoten. De Argentijnen nemen hun beker en thermoskan met heet water overal mee naartoe, zelfs naar de milonga! Mate is niet echt my cup of tea, geef mij maar een lekkere cappuccino ;)

Gisteravond laat vertrok mijn busrit van 9 uur lang. Na maar 3 uur slaap de vorige nacht wilde ik de busrit optimaal gebruiken. Helaas was de verwarming kapot waardoor mijn nachtrust meerdere malen werd onderbroken. Eenmaal in Córdoba werd ik opgehaald en gebracht naar Blanca, de vrouw bij wie ik in huis woon. Ze is ontzettend lief en hartelijk, dus daar heb ik echt geluk mee. Morgen laat wederom een erg leuke Argentijn me de stad zien, en dan begin ik dinsdag met mijn werk. Ik heb er zin in!

Besos van Lisanne